Przejdź do zawartości

1 Gwardyjska Armia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
1 Gwardyjska Armia
1-я гвардейская армия
Ilustracja
Dowódca 1 Gwardyjskiej Armii, gen. płk Andriej Grieczko (w środku) z oficerami sztabowymi na linii Arpada, 1944
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

6 sierpnia 1942

Rozformowanie

1990

Tradycje
Rodowód

1 Gwardyjska Armia

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

Kijowski OW

1 Gwardyjska Armia (ros. 1-я гвардейская армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej podczas II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Została sformowana 6 sierpnia 1942 na bazie 2 Armii Rezerwowej. 25 października 1942 na bazie dowództwa armii sformowano dowództwo Frontu Południowo-Zachodniego. 5 listopada 1942 na 1 Gwardyjską Armię przemianowano 63 Armię. 5 grudnia 1942 została przemianowana na 3 Gwardyjską Armię.

Ponownie została sformowana 8 grudnia 1942 na bazie wojsk grupy operacyjnej Frontu Południowo-Zachodniego i zarządu 4 Armii Rezerwowej. Przy Armii działały 3 samodzielne karne kompanie[1].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

wojenna:

  • 11 Korpus Armijny
  • 18 Korpus Armijny (13 września 1944 przydzielony do 18 Armii)
  • 30 Korpus Armijny
  • 107 Korpus Armijny
  • 3 Górski Korpus Piechoty[2].
W 1989[3]

w składzie Kijowskiego Okręgu Wojskowego

  • 25 Dywizja Zmechanizowana[a]
  • 72 Dywizja Zmechanizowana[a]
  • 136 Dywizja Zmechanizowana[a]
  • 172 Dywizja Zmechanizowana[a]
  • 41 Dywizja Pancerna[b]
  • 123 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych
  • 108 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych
  • 180 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych
  • 8 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych
  • 305 Brygada Artylerii
  • 224 Brygada Inżynieryjna
  • 102 Brygada Zaopatrzenia
  • 71 pułk artylerii
  • 961 pułk artylerii rakietowej
  • 976 pułk artylerii przeciwpancernej
  • 30 pułk łączności

Oficerowie dowództwa

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy armii:

Członkowie Rady Wojennej:

  • N. Abramow (ros. Н.В. Абрамов) sierpień 1942 – październik 1942;
  • W. Łajok (ros. В.М. Лайок) 13 sierpnia – 22 października 1942;
  • I. Kolesniczenko (ros. И.С. Колесниченко) 4 listopada – 5 grudnia 1942;
  • I. Rybinski (ros. И.Д. Рыбинский) 5 grudnia 1942 – 2 sierpnia 1943;
  • I. Wasiljew (ros. И.В. Васильев) 2 sierpnia 1943 – 11 sierpnia 1944;
  • M. Szewiakow (ros. М.В. Шевяков) 12–22 sierpnia 1944;
  • Konstantin Isajew (ros. К.П. Исаев) 23 sierpnia 1944 – 9 maja 1945.

Szefowie sztabu:

  • S. Iwanow (ros. С.П. Иванов) sierpień 1942 – październik 1942;
  • I. Krupiennikow (ros. И.П. Крупенников) 1 listopada – 5 grudnia 1942;
  • I. Szlomin (ros. И.Т. Шлёмин) 5 grudnia 1942 – 21 stycznia 1943;
  • W. Paniuchow (ros. В.В. Панюхов) 21 stycznia 1943 – 9 stycznia 1944;
  • G. Chietagurow (ros. Г.И. Хетагуров) 9 stycznia – 17 kwietnia 1944;
  • A. Batiunia (ros. А.Г. Батюня) 17 kwietnia 1944 – 13 września 1945.
  1. a b c d Przekazana Ukrainie[4].
  2. Przekazana Ukrainie[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Władimir Dajnes, Bataliony karne i oddziały zaporowe Armii Czerwonej. Warszawa 2015, s. 232.
  2. Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s.596,598.
  3. Depczyński 2015 ↓, s. 370.
  4. Depczyński 2015 ↓, s. 382.
  5. Depczyński 2015 ↓, s. 383.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
  • Konstantin Zalesski: Великая Отечественная война. Большая биографическая энциклопедия. Moskwa: AST, 2013. ISBN 978-5-17-078426-4.